Penningkruid

Penningkruid       
Lysimachia nummularia
Sleutelbloemfamilie
------------------------------------------------------------
Penningkruid is een lage, kruipende plant die van juni tot augustus overdekt is met stervormige gele bloempjes. De naam ‘penningkruid’ komt vanwege de vorm van de blaadjes, die rondachtig zijn.
Dan moeten we toch aan oude tijden denken en ons de Romeinse muntjes in musea voor de geest halen. Die zijn allemaal verschillend van vorm en nooit perfect rond, zoals de onze.
De bladen staan precies tegenover elkaar. De Engelse naam voor de plant is dan ook ‘two-pence’.
De bladen blijven groen in de winter. Daardoor is penningkruid een goede bodembedekker in de siertuin. Hij wordt ook gebruikt als aquariumplant.

Penningkruid groeit in natte, vochtige grond langs sloten, in graslanden en bossen. Het komt in Nederland algemeen voor. De plant heeft kruipende stengels die wortel kunnen schieten waar ze de grond raken. Dit is de meest voorkomende vorm van vermeerdering. De bloemen worden schaars door insecten bezocht.
Heel kenmerkend zijn de rode klierpuntjes die op het blad zitten. Ze zijn goed te zien als het blad tegen het licht wordt gehouden.

De geslachtsnaam ‘Lysimachia’ komt van de Griekse veldheer en geneeskundige Lysimachus, die het plantengeslacht ontdekt zou hebben. De soortaanduiding ‘nummularia’ komt van de Latijnse naam voor ‘muntje’.
Penningkruid is vanouds medicinaal gebruikt: een kompres met thee van de plant tegen slecht helende wonden, het drinken van de thee tegen inwendige bloedingen en als middel tegen hoest.
De geslachtsnaam ‘Sedum’  betekent ‘zitten’. Een daarvan afgeleide betekenis is ‘tot bedaren brengen’. De Romeinen geloofden dat planten van deze familie, in het bijzonder huislook (sempervivum tectorum), donder en bliksem konden afweren. De soortaanduiding ‘acre’ betekent ‘scherp, bijtend’.