Wilde hyacint

Wilde hyacint
Hyacinthoides non-scripta
Aspergefamilie
----------------------------------------------------------
De plant die we in de stad tegenkomen en die we ‘ wilde hyacint’ noemen, is een kruising van de wilde hyacint  Hyacintoïdes non-scripta en de Spaanse hyacint Hyacinthoïdes hispanica.

De echte wilde hyacint komt in enorme aantallen voor in Engeland, waar ze ‘bluebells’ genoemd worden.
In de 17e eeuw, ten tijde van stadhouder-koning Willem III, was er veel uitwisseling met Engeland. Zo zou de bluebell naar Nederland zijn gekomen. De bolletjes werden uitgeplant op buitenplaatsen en van daaruit trad verwildering op.

Later werd de Spaanse hyacint ingevoerd als tuinplant. Ook die verwilderde in rap tempo.
De twee ondersoorten bleken zeer goed met elkaar te kruisen, zo goed zelfs dat de originele bluebell in Nederland in het wild niet meer wordt aangetroffen.
De Spaanse hyacint is hoger en heeft bredere bladeren dan de originele wilde hyacint.
Kenmerken die we terugvinden bij de stadsplant die dus eigenlijk ’kruishyacint’ zou moeten heten.

De wetenschappelijke naam Hyacintoïdes  betekent: ‘op hyacint gelijkend’. De naam ‘Hyacint’ komt van ‘Huakinthos’ de knappe jongeman die door Apollo werd bemind.
Over de betekenis van de soortnaam non-scripta, lopen de verklaringen uiteen.
De 18e eeuwse beroemde botanicus Linnaeus, die de soort voor het eerst benoemde, gaf ermee aan dat er op de bloemdekbladen geen witte tekens te zien waren zoals bij de echte hyacint.  Een andere verklaring houdt het bij de letterlijke betekenis: niet beschreven.